Այսօր, Յուլիս 20, 2018, Յորդանանի Հայ համայնքը իր ամենադժուար պահը կ՚անցընէ, իր գոյութիւնը վտանգող, ազգային միակ հայկական դպրոցի փակման որոշումով։
Հայրենիքէն դուրս մեր գոյութիւնը արդէն իսկ վտանգուած է, աննախադէպ խառն ամուսութիւններով, միութենական խնդիրներով լի, իսկ հիմա առանց համայնքային հիմնասիւնի «դպրոցի», մեր փոքր Հայ համայնքը արմատական սպառնալիքի ազդեցութիւն կրող իրողութեան առջև կը գտնուի, որի հեռանկարը արդէն մշուշոտ է։
Որպէս Յորդանանահայ համայնքի ուսումնասիրութեամբ աշխատանք տանող, կ՚արձագանգեմ այս էդաբը որպէս գագաթնային օրհասական ճգնաժամ։
Իւզպաշեան-Կիւլպէնկեան մանկապարտէզ և 6 դասարաններով նախակրթական վարժարանը դասաւանդած և դաստիարակած է 56 տարիներ շարունակ (55 հունձք) Հայաշունչ կրթութեամբ։
Հայոց դպրոցի աշակերտներու թիւը որը կը նուազէր տարուէ տարի, Սուրիահայերու գաղթով ունեցաւ իր ամենազգալի առաջին հարուածը։
Դպրոցը տարէկան ներդրումներ կ՚ստանար «քանակի հերթականութեամբ»՝ Կիւլպէնկյան հաստատութենէն (որը կասեցուած էր 2 տարի առաջ), Հայ Բարեգործական Ընդհանուր Միութենէն, և Ամմանի Հայ Օգնութեան Միութենէն։
4 տարի է արդէն CARITAS-ի խնդրանքով մեր դպրոցը ընդունած էր նաև ոչ-Հայ՝ արաբ-քրիստոնիայ իրաքցիներ, որոնք մինչ օրս կը հաճախէին։
Փակուելու որոշումին հետ որոշում առնուեցաւ տարածքը վարցու տալ արաբական դպրոցի, պայմանով որ նոյն դպրոցի հաճախող Հայ աշակերտները հայերէն լեզուի դասընթացքներ ստանան։
Տէսուչը կը հանդիսանար Երուսաղէմի Սրբոց Յակոբեանց Միաբանութենէն նշանակուած եկեղեցականը, որը ընդհանրապէս եղած է նաև Յորդանանահայ Համայնքի առաջնորդը։
Աղբիւր: https://www.facebook.com/maral.nersessian