Concert
   

Endless desire - Hugh Wolff & Sergey Khachatryan

Belgian National Orchestra et BOZAR


Endless desire - Hugh Wolff & Sergey Khachatryan
19 oct. 2018   8:00 PM
BOZAR
Rue Ravensteinstraat 23, 1000 Région de Bruxelles-Capitale
Brussels - Belgium

Anna Thorvaldsdottir, Aeriality

Dmitry Shostakovich, Concerto for violin and orchestra No. 1 in a minor, op. 77 (99)

Richard Wagner, Tristan und Isolde (Prelude und Liebestod)

Maurice Ravel, La Valse

/EN/ Endless desire

We glide through the thin air high above earth’s reality in Aeriality (2010/11). In her work, the Icelandic composer Anna Thorvaldsdottir explores the boundary between symphonic music and sound art. We descend from the clouds and float into a sparkling, gilded ballroom at the imperial court in Vienna. After the horrors of World War I, Ravel reworked his pre-war composition, titled Wien, which should have been a tribute to the city, its waltzes and Johan Strauss II, into La Valse (1920). A macabre undertone is discernible under the light-footed dance steps. A razor-sharp criticism of the decadence of the bourgeoisie who fled into a world of amusement.

Shostakovich’s life and work, meanwhile, is best described as a pas de deux between subversion and conformism. Sergey Khachatryan – who won the Queen Elisabeth Competition in 2005 – will perform his Violin Concerto No. 1 (1947/48). The strict censorship of the government officials compelled the artist to wait until 1955 before his composition, which was deemed too “Western”, could be performed. Wagner also sought to express an endless desire for something that transcends all conventions with the famous Tristan chord in Tristan und Isolde (1865). In the finale Isolde merges with her beloved: ‘In the world-breath (…) will drown – submerge – unconscious – highest lust.’ Hugh Wolff opens the universe of the highest human lust for you.

/FR/

Un désir infini

Là-haut, loin de la réalité terrestre, Aeriality (2010/11) nous invite à glisser dans l’air raréfié. L’œuvre de la compositrice islandaise Anna Thorvaldsdottir explore la frontière entre musique symphonique et art sonore. Après nous être faufilés entre les nuages, nous arrivons dans une salle de bal dorée de la Cour impériale d’Autriche. Après les horreurs de la Première Guerre mondiale, Ravel a retravaillé Vienne, une composition d’avant-guerre d’abord conçue comme un hommage à la ville et au roi de la valse Strauss, et l’a rebaptisée La Valse (1920). Derrière la légèreté des pas de danse se cachent une ambiance macabre et une critique acerbe de la décadence de la bourgeoisie cherchant refuge dans les divertissements mondains.

Un pas de deux entre la subversion et conformisme : voilà qui pourrait décrire la vie et l’œuvre de Chostakovitch. Sergey Khachatryan – premier lauréat en 2005 du Concours Reine Elisabeth – en interprète ce soir le Premier Concerto pour violon (1947/48). À cause de la censure sévère de l’apparatchik, l’artiste a dû attendre 1955 pour que sa composition, jugée trop « occidentale », soit jouée. Ce désir infini de quelque chose se situant hors de toutes conventions a aussi inspiré à Wagner son célèbre accord de Tristan dans l’opéra Tristan et Isolde (1865). Dans le finale, Isolde fusionne avec son bien-aimé : « Dans l'esprit qui palpite en un seul battement, se noyer, sombrer, inconsciente... Joie suprême ! » Hugh Wolff ouvre pour vous les portes de l’univers de la passion humaine extrême.

/NL/ Eindeloos verlangen

Hoog boven de aardse realiteit glijden we in Aeriality (2010/11) door de ijle lucht. In haar werk verkent de IJslandse componiste Anna Thorvaldsdottir de grens tussen symfonische muziek en geluidskunst. Neerdalend vanuit de wolken zweven we voort door een goud glinsterende balzaal aan het Keizerlijk hof in Oostenrijk. Na gruwelen van WO I herwerkte Ravel zijn vooroorlogse compositie Wien, die een eerbetoon had moeten worden aan de stad en de walskoning Strauss, tot La Valse (1920). Onder de lichtvoetige danspassen kroop een macabere ondertoon. Een haarscherpe kritiek op de decadentie van de bourgeoisie die wegvluchtte in een wereld van vermaak.

Een pas de deux met subversiviteit en conformisme, zo kunnen we het leven en werk van Sjostakovitsj best omschrijven. Sergey Khachatryan – de winnaar van de Koningin Elizabethwedstrijd in 2005 — speelt Sjostakovitjs’ Eerste Vioolconcert (1947-48). De strenge censuur van de apparatsjik maakte dat de kunstenaar tot 1955 moest wachten voordat zijn als te ‘Westers’ bestempelde compositie opgevoerd zou worden. Een eindeloos verlangen naar iets dat buiten alle gangbare conventies ligt, dat is ook wat Wagner wilde uitdrukken met het beroemde Tristan-akkoord in de opera Tristan und Isolde (1865). In de finale versmelt Isolde met haar geliefde: ‘In de wereldadem (…) zal verdrinken – verzinken – onbewust – hoogste lust.’ Hugh Wolff opent voor u het universum van de hoogste menselijke lust.